میخواهید وزنتان را کم کنید؟ به جای تمرکز بر “چگونگی“ به دنبال “چرایی“ آن باشید

بسیاری از ما چند پاوند ناخواسته در بدنمان داریم که مایلیم آن را از دست بدهیم. اگر شما نیز در زمره افرادی هستید که رژیم خاصی را آغاز کرده اید یا در نیمه راه کاهش وزن هستید احتمالا از چگونگی آن باخبرید. ایمیل ها، برنامه های تلویزیونی، فید فیسبوک و سایت های اینترنتی که از آنها بازدید به عمل میاوریم همگی مملو از آگهی های تجاری برنامه های کاهش وزن هستند. از این گذشته صنعت رژیم غذایی صنعتی چند میلیارد دلاریست و کمپانی های برنامه رژیم غذایی دامنه شان را تا آن حدی گسترش میدهند تا شما بدانید چگونه وزنتان را کاهش دهید.

اما آنها واقعا مایل نیستند که به شما بیاموزند چگونه این کاهش وزن را ثابت نگه دارید و دوباره به وضعیت سابق خود برنگردید. آنها میدانند که آمار نشان دهنده آن است که ما در رعایت رژیم غذایی شکست میخوریم و به عنوان مشتری آنها ناچاریم راه رفته را دوباره برویم که در کل به نفع آنها تمام میشود.

گرگ مک براید (Gregg Mc Bride) تهیه کننده و فیلم نامه نویس برنامه های تلویزیونی  و نیز نویسنده کتاب بدون اضافه وزن : زندگی من به عنوان مردی چاق و اینکه چگونه از چاقی نجات یافتم، میگوید تمرکز بر چرایی از اهمیت بیشتری برخوردار است. حال چرا باید به توصیه او گوش دهیم؟ گرگ در یک سال بیش از ۲۷۵ پاوند از دست داد و وزن جدیدش را بیش از دو دهه میشود که حفظ کرده است. بگذارید نگاهی به داستان او بیاندازیم و پژوهشهایی که گفته او را تصدیق میکنند:

کنترل رژیم غذایی معنادار به مصرف بیشتر مواد غذایی منجر میشود

اضافه وزن گرگ از نخستین سال مدرسه آغاز شد. پدر و مادرش به منظور بهبود رژیم غذایی اش به او گفتند دیگر اجازه ندارد هله هوله بخورد. به جای فراهم آوردن رژیمی سالم، آنها مصرف برخی از میوه ها را نیز برای او ممنوع کردند. این رژیم سختگیرانه گرگ را به سوی شیوه خوردن خارج از کنترل سوق داد و او را واداشت تا دزدی کند و مخفیانه تنقلات با ارزش غذایی پایین بخرد. طی چند سال بعد اعتیاد او به غذا به گونه ای خطرناک افزایش پیدا کرد و منجر به این شد تا روزانه ۹۰۰۰ کالری دریافت نماید: چند کارتن غذای چینی و میلک شیک برای ناهار و فست فود سایز خانواده چهار نفره برای شام.

طی سالهای دانشگاه او همیشه ۴۵۰ پاوند اضافه وزن داشت. در آن سالها گرگ بارها تصمیم گرفت و تلاش کرد تا وزنش را از طریق امتحان کردن هر رژیم قابل تصوری، از موسساتی که امتحانشان را به خوبی پس داده اند تا رژیم های غلط، پایین بیاورد. اما هیچ کدام از آنها کارگر نبود. در واقع هر چه بیشتر سعی میکرد به رژیمش پایبند بماند، بیشتر هوس هله هوله میکرد و در نتیجه به وزنش اضافه میشد.

پس از اتمام دوره دانشگاه و در محل کارش بود که سوپروایزرش به او پیشنهاد کرد: “دست از بیش از اندازه خوردن بردار” نخست گرگ از او آزرده شد. سپس کلمات او در وجودش طنین انداز شد و خیلی زود تبدیل به ورد زبانش گشت.

با دقت به خودتان بگویید یا در ذهنتان تصور کنید چرا میخواهید کاهش وزن داشته باشید

او شروع به ورزش کرد که به کنترل کالری ورودیش کمک مینمود و نیز عادتهای غذاییش را دگرگون کرد. از یک توده تنقلات به سهم کوچکی از غذای سالم تغییر مسیر داد، همچنین کالری ورودیش را روزانه ۱۵۰۰ تا ۱۸۰۰ کالری در نظر گرفت. طی دوره ای یک ساله به گونه ای شگفت انگیز ۲۷۵ پاوند از دست داد و این کاهش را به مدت بیست سال حفظ نمود.

ابزار شماره یک او برای چنین شاهکاری چه بود؟

او مجموعه ای تهیه کرد که شامل مقالات مجلات درباره سلامتی و نیز بریده هایی از روزنامه یا حتی عکسی بود که برایش الهامبخش بودند، لباسهایی که دوست داشت بپوشد، تصاویری از زوج های خوشحال تا به کمک آنها بتواند رابطه ای رمانتیک را مجسم سازد، پندها و دستور پخت سالم را در این مجموعه قرار داد. همه اینها به یادش می آورد که چرا میخواهد از وزنش بکاهد. هرزمان که وسوسه میشد تا از مسیر رژیم و برنامه های ورزشی اش منحرف گردد، تنها نیم نگاهی به مجموعه ” چرا میخواهم وزن کم کنم” می انداخت در حالی که همه آن دلایلی را به خاطر می آورد که به خاطرش باید به عهد خود وفادار میماند. گرگ میگوید برای موفقیت در کاهش وزن باید روی رویاهایتان متمرکز شوید. یادآورنده هایی از رویاهایتان در مجموعه فیزیکی یا حتی پینترست و برنامه هایی مانند آن قرار دهید تا همه چراهایتان ( درباره کاهش وزن) را به خاطرتان آورد، به خصوص در زمانهایی که با وسوسه روبرو میشوید.

پژوهشها از فرایند تجسم برای یاری در کاهش وزن حمایت میکند

گرگ تنها فردی نبود که با استفاده از تجسم موفق به کاهش وزن شد. در سال ۲۰۱۴ دکتر لئونارد اپستین گزارش داد که گروهی پژوهشی به طور خاص نشان میدهد که تجسم رویدادهای آینده به گونه ای مثبت و روشن میتواند تکانه های پرخوری را کنترل کند. دکتر اپستین در کنفرانسی خطاب به شرکت کنندگان گفت:  ” غذا به مثابه ابزاری تقویت کننده است” در حیوانات این ابزار حتی نیرومندتر از هروئین و کوکائین است، به خصوص در غذاهایی که حاوی شکر هستند. او همچنین ادامه میدهد که نوزادان به پاداش های شیرین پاسخی آنی میدهند که سبب ترشح دوپامین در مغز میشود که احساس لذت را به ثبت میرساند. نوزادان میدانند چگونه بخورند اما آموختن به تاخیر انداختن لذت را در سالهای بعد می آموزند. به تاخیر انداختن لذت در قشر پیش پیشانی رخ میدهد و رشد آن تا نیمه دهه بیست سالگی کامل نمیگردد. به عبارتی دیگر میتوان گفت همه انسانها خواهان لذت آنی هستند، اما برخی از آنها وقتی پای مقاومت در برابر تکانه ها به میان می آید به دشواری بیشتری برمیخورند. پژوهشها رابطه ای را میان تکانه پذیری و تفاوت در قشر پیش پیشانی نشان میدهند. دکتر اپستین توضیح میدهد که افراد چاق در برابر غذاهای حاوی کالری بالا حساستر میشوند بنابراین هر چه بیشتر میخورند حساسیتشان به این نوع غذاها بیشتر میگردد که این امر به نوبه خود باعث میشود که به تاخیر انداختن لذت برایشان دشوارتر شود. پژوهشهای دکتر اپستین نشان دهنده آن است که با تشویق افراد برای اندیشیدن به اهداف دراز مدت یا حتی انتظار برای آینده ای دلخواه میتوان توانایی آنها را در به تاخیر انداختن لذت بهبود بخشید تا برای تغییر مثبت در رفتارهای مربوط به تندرستی به گونه ای بهتر تمرین کنند. پس چنانچه خواهان کاستن از وزنتان هستید اطمینان حاصل نمایید که تمرکزتان به جای چگونه بر روی چرا باشد. از تجسم برای به یاد آوردن چراها استفاده کنید زیرا به یاریتان می آید تا در مسیر مربوط گام بردارید و باعث میشود وسوسه ها با احتمال کمتری شما را از خط خارج سازند.

​